Centrum
Ik woon in het centrum van de stad. Dat heeft flink wat voordelen. De huizen zijn monumentaal mooi, alles is om de hoek, je zal nooit verhongeren en als je geen zin hebt om te koken heb je zo wat te eten te pakken. Daar hoef je tegenwoordig niet eens meer je schoenen voor aan te trekken. Echter heeft wonen in de stad ook een nadeel: waar laat ik mijn auto!? Binnen onze wijk werk je met parkeervergunningen. Toen ik hier nog niet officieel was ingetrokken maar praktisch altijd aanwezig was leverde dat problemen op. Ik had mijn auto nodig voor werk maar kon deze niet kwijt. Gelukkig was er een buurtje verderop geen vergunning nodig, waar altijd wel plek was op een verlaten parkeerterreintje.
Scherven
Waarschijnlijk voelen jullie de bui al hangen: er was een reden waarom men hier niet parkeerde. En toen ik voor de zoveelste keer mijn auto ging ophalen stond er een aantal mensen omheen foto’s te maken. Ik had nog steeds niet echt door wat er aan de hand was tot ik er recht voor stond. Dikke vette steen door mijn ruit, in totaal drie ramen met autoruitschade. Zowel voor als beide zijramen van de voorstoelen waren compleet aan gort. Al die moeite voor mijn dashboard computertje die ze er nota bene niet eens uit hebben weten te krijgen, alleen faliekant gesloopt. Als klapper op de vuurpijl lag de steen nog op het dashboard. Ik kon wel janken. Aangezien het vrijdagavond was waren de rapen goed gaar, wat ging ik hier in hemelsnaam mee doen?
Oplossing nabij
En toen deed ik wat elke volwassene doet op een moment van pure radeloosheid: ik belde huilend mijn vader. Ik deed zo mijn best om cool te blijven maar zodra hij vroeg wat er was kwamen de eerste waterlanders. De held sprong meteen in zijn auto (die goddank wél nog ramen had) en snelde naar het parkeerterrein. Ons initiële plan van de ramen voor het weekend afplakken met vuilniszakken en de auto bij hem voor de deur zetten bleek vrij lastig: de gehele bekleding was gevuld met glassplinters. Gelukkig heb ik nog een moeder die slim genoeg was een stoffer en blik mee te nemen. Terwijl zij de stoel leeg veegde googlede ik naar een oplossing en deze bleek nabij. Na even bellen konden we vlakbij terecht bij Glasgarage. We zijn hier goed opgevangen en zij hebben voor mij vrijwel direct de autoruit vervangen en van binnen gestofzuigd. Geweldig! Overigens kan ik sinds kort gelukkig gewoon voor de deur parkeren. Ik heb een vergunning en hoef niet meer zo ver te lopen voor mijn auto. Daarnaast lijkt me de kans dat hier de ruiten worden ingegooid ook een stuk kleiner. Maar mocht het nogmaals gebeuren, weet ik nu in ieder geval waar ik heenga!